PHOTOGRAPHY WEBLOG

Vandaag drie grote foto's uit de serie Girl Culture van Lauren Greenfield in de Volkskrant. Helaas niet in kleur zoals de originelen, waardoor ze wat minder sprekend overkomen.

Gelukkig staat de naam van de fotografe wel vermeld, en dat is voor de Volkskrant al een hele vooruitgang.

Lees ook het essay Mirror, mirror van Lauren Greenfield.


Lauren Greenfield

Een kinderjury van ongeveer vijftig scholieren heeft zaterdag een foto van het noorderlicht tot Krantenfoto van het jaar 2003 gekozen. De winnende foto is gemaakt op 3 november door Calvin Hall van het Britse persbureau Reuters.

De wedstrijd had voor de negentiende keer plaats bij het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) in Rijswijk. De kinderen beoordeelden ongeveer honderd foto's uit de Nederlandse dagbladen. Ze kozen daarbij de beste drie foto's in de categorieën regio, binnenland, buitenland en sport. Uit de vier winnende foto's werd uiteindelijk de Krantenfoto van het jaar gekozen.

De verkiezing werd georganiseerd door het ANP en Stichting Krant in de Klas. Stichting Krant in de Klas is de educatieve organisatie van de dagbladpers. Zij bevordert het lezen van kranten onder jongeren.

Bron: ANP.

In NRC Handelsblad vandaag een lezenswaardig portret van Eva Besnyö "tussen weemoed en Dolle Mina":

1931 was het jaar van de 'Mona Lisa' van Eva Besnyö. Het jongetje met de veel te grote cello op zijn rug. Het is een foto gemaakt van het balkon van een villa aan het Balatonmeer in Hongarije waar zij met haar familie op vakantie was. Er kwam een vier man sterk zigeunerorkestje langs, drie violen en een cello, de laatste uitgerekend voor de kleinste. De muziek was niet om aan te horen, zei ze later. Maar het beeld was goud waard. Eerst de vier in opperste concentratie onder het balkon dat als hoekige slagschaduw een podium vormt. Dan een opname van de kleine cellist die met een oneindig weemoedige blik zijn hoofd laat rusten op de steel van zijn instrument. Op de derde foto, de Mona Lisa, heeft het ventje de cello op zijn rug gegord en loopt hij weg door een lange bomenlaan. De strijkstok in zijn linkerhand.


foto Eva Besnyö

De Amerikaanse fotograaf Edward S. Curtis legde de Indiaanse cultuur vast toen het nog net kon. Later fotografeerde Michelle Vignes de indianen zoals ze er nu aan toe zijn: verkerend aan de rand van de samenleving. Het Fotomuseum Den Haag toont vanaf vandaag werk van beide fotografen. Over de tragische teloorgang van trotse volkeren.

Edward S. Curtis wijdde maar liefst dertig jaar van zijn leven aan zijn persoonlijke encyclopedie. Zijn wens was het oorspronkelijke gezicht van Amerika voor het nageslacht vast te leggen en dit resulteerde in maar liefst 40.000 fotoportretten, die hij maakte bij zo'n tachtig verschillende stammen die de streken ten westen van de Mississippi bevolken. Het was zijn wens de 'Sacred Legacy', de heilige erfenis van zijn land veilig te stellen, omdat hij dacht dat hun culturen zouden verdwijnen. Hij kon toen nog niet bevroeden hoe profetisch deze veronderstelling was.

Wie geen idee heeft hoe het tegenwoordig met de indianen is gesteld, krijgt ruim voldoende informatie bij het zien van de foto's die Michelle Vignes maakte. Waar de foto's van Curtis getuigen van een romantische blik, degelijke kennis van en nauwe betrokkenheid bij zijn personages, getuigt de waarneming van de geëngageerde Vignes van een maatschappijkritische houding. Die krijgt vorm in een bijna koele registratie; zij is de getuige met camera, de fotojournalist, die eveneens voor het nageslacht het leven van de hedendaagse indiaan vastlegt, maar dan vooral met een scherp geoefend oog voor hun problematiek.

Ook bij haar kijken de indianen ons frontaal aan. Maar waar de blik van hun voorouders vooral trots was, domineren hier de zorgelijke uitdrukking, de gekwelde blik. Vignes – die werkte voor het beroemde fotopersbureau Magnum en wier foto's zijn gepubliceerd in onder meer Newsweek, Time en Der Spiegel – legt tevens vast hoe de indianen, georganiseerd in de American Indian Movement, het eiland Alcatraz bezetten. Ook was ze aanwezig bij de '71 dagen van Wounded Knee' waar jonge indianen hun voorouders wilden wreken, omdat in 1890 de indianenleider Sitting Bull en zijn Siouxstam (honderden leden) door het federale leger en de politie waren afgeslacht.

Bron: Haagsche Courant.

Uit een artikel over een "fotojournalist" van BN/De Stem:

Een ander technisch foefje dat Steffen soms toepast, is het over elkaar heen afdrukken van foto's. Zijn mooiste voorbeeld daarvan vindt hij een foto die ooit op 6 december op de voorpagina van De Stem stond: een foto van een Sinterklaas die in een donker herfstlandschap wegfietst met een kerstboom op zijn rug. „Iedereen ziet in een oogopslag wat ik met die foto bedoel, maar ook iedereen snapt dat het een trucfoto is. Dat kan je met Sinterklaas doen, die is zelf niet echt."

Steffen heeft ook weleens een bal geplakt in een foto van een voetbalwedstrijd. „Dat mag omdat die bal in het spel is. Die had op die plek kunnen zijn toen ik die foto nam. Ik monteer ook weleens een portret van iemand op een andere achtergrond, bijvoorbeeld een portret van een burgemeester op een foto van zijn gemeentehuis. Maar ik mag niet zover gaan dat ik de foto van die burgemeester monteer op de stoep van een bordeel."

Jammer dat in Nederland niet, zoals wel in de V.S., ontslag op staande voet staat op dergelijke manipulaties. Met journalistiek heeft het niets te maken, alleen met willen scoren ondanks een gebrek aan fotografisch talent.

Ashley Gilbertson, an Australian freelance photographer on assignment for the New York Times, was sitting in an ordinary sedan by the side of the road near the famous ziggurat in Samarra last week when a black BMW pulled up with two Iraqis he had never seen before. They stopped so close that he could smell their breath. “Salaam aleikum,” Gilbertson said. They made no reply. “They’re going to kill us,” Gilbertson’s Iraqi driver said.

Within seconds the Iraqis were leaning out their windows with AK-47s, opening fire as Gilbertson’s vehicle sped away. Somehow, the attackers missed and no one was hurt, but the BMW chased them down the highway until they reached the safety of an American patrol. The attackers’ motive: “They just realized it was a perfect chance to hit another foreigner,” Gilbertson said.

Bron: Newsweek.

foto David Guttenfelder

Award-winning photojournalist James Nachtwey rides on the top of a U.S. Humvee during a patrol in central Baghdad in this April 17, 2003 photo.

Fotografe Eva Besnyö (93) overleden

Op de leeftijd van 93 jaar is vrijdag fotografe Eva Besnyö overleden. Zij overleed na een kort ziekbed in het Rosa Spier Huis in Laren, Woon en Werkcentrum voor oudere kunstenaars en wetenschappers.

De laatste jaren werkte Besnyö aan het op orde brengen van haar archief. Ze heeft dat nog kunnen overdragen aan het FOAM fotomuseum in Amsterdam dat ze eerder stichtte samen met fotograaf Paul Huf. In 2003 volgde een overzichtstentoonstelling van haar belangrijkste werken in het FOAM en twee maanden later in het Rosa Spier Huis. Dat was tevens haar laatste expositie.

Haar laatste spaargeld stak fotografe Eva Besnyö in afdrukken voor een tentoonstelling van haar beste werk, begin dit jaar in het Fotografiemuseum Amsterdam. Verscheidene foto's zaten alleen in negatief in haar archief. Ze waren nooit eerder te zien geweest, Besnyö (Boedapest, 1910) was heel kritisch over haar werk: het meeste kon niet meer door de beugel.

Bron: ANP.

Vanavond wordt een NPS-documentaire over Eva Besnyö herhaald op Nederland 3, van 21.02 tot 22.00. (Ook te koop op DVD.)

Luister hier naar een radio-documentaire over de overleden fotografe.


foto Eva Besnyö

James Nachtwey gewond in Irak


foto Time handout

A senior reporter and a veteran photographer for Time magazine were wounded along with two U.S. soldiers when a grenade was tossed into their Humvee, the military and the magazine said Thursday.

Time senior correspondent Michael Weisskopf and contributing photographer James Nachtwey were traveling with a U.S. Army patrol in Baghdad on Wednesday night when the attack occurred, a statement from Time Managing Editor Jim Kelley said. A military spokesman said they were with a unit of the Army's 1st Armored Division.

The military official, who spoke only on condition of anonymity, said one of the journalists was severely wounded and the other was slightly injured. Time said both were in stable condition and were awaiting transfer to a U.S. military hospital in Landstuhl, Germany.

Nachtwey is an award-winning photographer known for haunting images of war and poverty. He was the subject of a 2001 Oscar-nominated documentary, War Photographer, and has won many awards. This year he shared a $1 million Dan David prize for documenting "the apocalyptic events of our time."

Weisskopf is an award-winning correspondent based in Washington. He covers national politics and investigations and was a finalist in the 1996 Pulitzer Prize for national reporting.

The Paris-based World Association of Newspapers has said that at least 16 journalists have been killed in Iraq this year. Many others have been wounded. In the last known incident, police said the editor of an independent newspaper in the northern city of Mosul was shot and killed on Oct. 28.

Bron: Associated Press.

Update 21.24: Weisskopf was seriously injured when he picked up the grenade and tried to throw it out of the Humvee, possibly saving the lives of the other people in the vehicle. Photographer James Nachtwey suffered shrapnel wounds. He was wearing a flak jacket at the time of the explosion.

Update 08.15: "Weisskopf picked the grenade up not knowing exactly what it was, but he knew he had to get rid of it quickly," said Judith Katz, Weisskopf's wife, who spoke with her husband yesterday. "I don't know what went through into his mind, but that's what he was doing."

Weisskopf was wearing body armor, she said, which may have prevented even more extensive injuries. Nachtwey's injuries -- including to the abdomen -- suggest his flak jacket did not protect him sufficiently or that, contrary to earlier reports, he wasn't wearing one.

Nachtwey in an earlier interview said: "I have been in situations which are chaotic and unpredictable and incredibly violent, and I am with people who are much more experienced than I am and they get killed. Sometimes my survival is sheer luck. And sometimes I think I have a guardian angel looking over me."

Vanavond was er in Man bijt Hond een reportage te zien over het Turkse fotografen-echtpaar Baksi uit Den Haag, dat groepsportretten maakt van Nederlanders en toeristen in klederdracht.

Het gaat echter niet om de bekende Volendamse kostuums, maar om authentieke Turkse gewaden. Daarvan zijn er 35 beschikbaar in alle soorten en maten voor een kleurrijk portret in Turkse stijl, compleet met felgekleurde achtergrond.

In het Petit Café van Boekhandel Scheltema in Amsterdam hangt de hele maand december een serie foto's van Nederlandse schrijvers. De foto's zijn gemaakt door Chris van Houts die al geruime tijd auteurs fotografeert. Chris van Houts (Zaandam 1953) begon in de jaren '80 voor diverse kranten, bladen en uitgeverijen te werken. Sinds een jaar of vijf legt hij ook activiteiten bij Boekhandel Scheltema vast. Een voorbeeld is de feestweek die afgelopen zomer door de boekhandel georganiseerd was ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van de winkel.

De foto's die nu in het café te zien zijn vormen de basis voor een grotere serie, met als voorlopige titel: "En face (Sur place)".

Een Amerikaanse rechter heeft een fotograaf een lichtere straf opgelegd, omdat hij onder de indruk was van diens foto's van Ground Zero na de aanslagen van 11 september 2001.

David Margules moest voorkomen vanwege zijn rol in een grote beursfraudezaak. Hij kwam er met een voorwaardelijke straf vanaf. Rechter Nicholas Garaufis zei dat hij onder de indruk was van het werk van Margules: "Mr. Margules should be very proud of the work he has done. Crisis has the tendency of bringing out the good in us."

De hoofdverdachte in de fraudezaak, waarbij sportsterren als Steffi Graf werden opgelicht, werd veroordeeld tot 8 jaar cel en een boete van 100 miljoen dollar.

De genoemde foto's werden besproken in een reportage van ABCNews en zijn tentoongesteld bij de New York Historical Society.


David Margules

Na veel uitstel en spoorloos verdwenen uitgevers leek het alsof het er nooit van zou komen, maar nu dan toch:

Het verzamelde werk van Eve Arnold, met als titel Handbook with footnotes, is aanstaande. Ergens tussen deze decembermaand en juni 2004 moet het in de winkel liggen.

De fotografen van de roddelbladen verveelden zich maandag stierlijk voor de hekken van Villa Eikenhorst.

Een fotograaf ging op de schouders van een cameraman staan om een mooier shot te maken van de overigens lege oprijlaan naar villa Eikenhorst, de woning van prins Willem-Alexander en prinses Máxima.

Verder viel er niet veel meer te doen dan met elkaar kou te lijden en flauwe grappen uit te wisselen. "Ik sta hier vanaf tien uur en het enige wat er is gebeurd, is dat 'Alex' langskwam en weer terugkeerde", aldus paparazzo Edwin Smulders van het blad Story.

Bron: Haagsche Courant.

"WAR: USA. Afghanistan. Iraq," This new book collects photography and essays from Sept. 11, 2001 to the current conflicts. Photographs by Christopher Anderson, Alexandra Boulat, Lauren Greenfield, Ron Haviv, Gary Knight, Antonin Kratochvil, Christopher Morris and James Nachtwey of the Agency VII. Primarily for the photojournalism addict; the rest of us should contemplate it, and then pray for peace.

Premier Balkenende overweegt juridische stappen tegen ziektekostenverzekeraar Azivo omdat die hem in een foto in een advertentie in zijn hemd heeft afgebeeld. De premier vindt de foto volgens zijn woordvoerder ,,smakeloos''.

De advertentie, afgedrukt in de Haagsche Courant van zaterdag, heeft als tekst: ,,Wie de gezondheidszorg uitkleedt, staat zelf in zijn hemd''. De woordvoerder van Balkenende onderstreept dat het de premier niet gaat om de inhoud van de advertentie, maar alleen om de afbeelding.

Bron: ANP.

De december-editie van de Digital Journalist is voor een groot deel gewijd aan portretfotograaf Arnold Newman.

Ook een leuke column over het fotoboek als kerstgeschenk: There is no gift like a book of photos. (1) You don't have to read. (2) If you are a photographer, you can always use a stack of these big books to flatten prints.

Verder waarschuwt hoofdredacteur Dirck Halstead tegen het al te gemakkelijk wissen van (digitale) beelden die op het eerste oog niet van belang zijn:

If I had, like the wire photographers erased the photograph of Monica Lewinsky hugging Bill Clinton from my hard drive, as the other photographers who were there that night did, there would be no visual evidence in existence of that moment, which helped to decide the legacy of a President. We still don't know the long-term implications of what that moment captured in time will have in years to come.

As photojournalists we have not only the privilege of witnessing history, but we also have the responsibility of saving it.

Fotografe en voormalig schaatsster Monique Velzeboer is vanmiddag te gast in het tv-programma TROS Middag Magazine.

Ned.2, 17.05-17.50

Nederlandse sportfotografen kunnen vanaf volgend jaar niet al te dicht naast het doel gaan zitten bij wedstrijden in de Eredivisie. Dan worden er namelijk reclamedoeken op het gras neergelegd. De scheve en uitgerekte teksten op deze doeken worden door de perspectivische vertekening van de televisiecamera-lens weer (hinderlijk) zichtbaar voor de kijker.

In het Volkskrant Magazine van afgelopen zaterdag liet fotografe Nan Goldin zich van haar meest humorloze kant zien.

'Ik maak geen lullige foto's, nooit gedaan. Ik fotografeer mensen uit interesse en liefde, niet om ze te betrappen in een stom moment. Ik ben niet Martin Parr. Als ik ooit één afzeikfoto a la Martin Parr zou maken, zou ik die camera meteen weggooien. De camera zou voor altijd besmet zijn.'

En dat voor iemand die vroeger fotografeerde met gestolen camera's. Over besmet gesproken.

Verder veel opgeklopte lucht in het artikel, met zinnen als "Nan Goldin was een van de eersten die de rommelige snapshot tot kunst verhief."

Zeker nog nooit van Robert Frank en Garry Winogrand gehoord. (De schrijver moet ook nodig op Nederlandse les: verhieven.)

Ook beklaagt Nan Goldin zich over het feit dat haar foto's maar 6000 dollar per stuk opbrengen. "Iemand die 6000 dollar voor een foto over heeft, kan ook wel het dubbele betalen." En al haar vrienden zijn rijk geworden in de tachtiger jaren. Arme Nan, zielig hoor! Heeft ze ook nog haar Leica in zee laten vallen. Echt sociaal bewogen, als je alleen nog maar over geld kan praten en andere fotografen afzeikt omdat ze meer verdienen dan jij.

PR Newswire and AP Wide World Photos, a wholly owned subsidiary of The Associated Press, today announced a partnership to offer a comprehensive, global photography service for communications professionals. The partnership, which unites the global leaders in photojournalism and commercial news dissemination, will enable PR Newswire members to quickly and easily secure professional photography services and utilize the images in news releases, annual reports, brochures and on the Web.

Volgens een mededeling van Nikon is de nieuwe D70 camera meteen de opvolger van de D100, en al in het eerste kwartaal van 2004 verkrijgbaar. In Nederland zou de camera dan vanaf begin februari in de winkels liggen.

Bono, Iggy, blah blah, Iggy, Bono, zijn unusual face is zijn trademark, Iggy en ik, ik en Bono, mijn blauwe periode, blah blah, Beefheart, blah blah, enorme ontwikkeling in mijn werk blah blah.

Hoeveel zelfvoldaan gekwijl van wannabe popster en chronisch "namedropper" Anton Corbijn kan een mens verdragen?

Het moet maar eens gezegd: Anton Corbijn is een uiterst beperkte fotograaf die maar één trucje kent en dat eindeloos en tot immense verveling blijft herhalen. Er is geen enkele ontwikkeling in zijn foto's te ontdekken.

Een one trick pony die een has been is geworden, kortom.

Reuters en het Internationale Rode Kruis tekenen een overeenkomst voor de uitwisseling van foto's tussen de twee organisaties. De overeenkomst is op 4 december 2003 gesloten tijdens de internationale conferentie van het Rode Kruis in Genève. Volgens de overeenkomst krijgt Reuters de beschikking over fotomateriaal dat Rode Kruis-fotografen tijdens crisisoperaties en andere humanitaire activiteiten maken. Reuters plaatst de foto's op zijn nieuwswebsite om meer aandacht te genereren voor het werk van het Rode Kruis.

Het lijkt een fraai initiatief, maar het tegendeel is het geval. De praktijk is dat Reuters camera's verstrekt aan hulpverleners die (na een spoedcursusje) voortaan foto's moeten maken en doorzenden naar Reuters. Zo komt Reuters heel goedkoop aan foto's en worden professionele fotojournalisten die voorheen hulpprojecten fotografeerden buitenspel gezet.

foto Khairul Ghazali

International photographers stage a sit-down protest over access restrictions during the first day of athletics events at the Southeast Asian (SEA) Games in Hanoi, December 7, 2003.

Kranten en bladen uit binnen- en buitenland reageerden binnen enkele minuten nadat de regionale kranten een exclusieve foto plaatsten van de winkelende prinses Máxima. Vanuit Argentinië, Frankrijk, Duitsland en Scandinavië kwamen verzoeken binnen om de foto te mogen overnemen. Ook alle Nederlandse nieuwsrubrieken, van NOS Journaal tot SBS6, klopten aan bij de Geassocieerde Pers Diensten.

De zwangere Máxima was 'hot' nieuws, zo bleek uit de reacties. Dat had alles te maken met het feit dat de prinses sinds Prinsjesdag niet meer in het openbaar was gezien omdat de artsen haar rust hadden opgelegd. De afgelopen dagen was Máxima voor het eerst weer gesignaleerd, winkelend in Den Haag en Amsterdam met haar moeder Maria del Carmen Cerruti (59). Donderdagavond winkelde ze in de Haagse binnenstad. GPD-fotograaf Harmen de Jong trof moeder en dochter op de roltrappen van de Haagse Bijenkorf.

Fotopersbureau Capital Photos in Amsterdam vent wereldwijd de rechten van de foto uit. De telefoon stond daar vrijdag roodgloeiend. "We hebben zelden zulk exclusief materiaal. Iedereen wilde die foto hebben", aldus Ruud Taal van Capital Photos.

Maar door de bevalling is de foto alweer achterhaald.

Een vrouw is gefotografeerd tegen de achtergrond van draden die, keurig opgewonden, wachten om door haar handen te worden beroerd. Zij zelf is met grote aandacht bezig een machine te bedienen. Als de concentratie ook maar één seconde verslapt, kan ze opnieuw beginnen met dit monnikenwerk en haalt ze wellicht haar dagquotum niet.

Uit de foto is af te leiden dat het werk dat de vrouw uitvoert is gebaseerd op het principe van het herhalen van eenzelfde handeling. Geestdodend. Het werk geeft weinig genoegdoening, gezien haar gezichtsuitdrukking; arbeidsvreugde is ver te zoeken in dit portret. In de tentoonstelling 'At Work' zijn series foto's te zien die de wereldberoemde Amerikaan Lee Friedlander (1934) maakte tussen 1979 en 1995. De fotograaf heeft er niet zozeer naar gestreefd een bepaalde beroepsgroep herkenbaar neer te zetten – zoals zijn Duitse voorganger August Sander die een soort archetypen liet zien. Friedlander legt vooral de nadruk op de mens die hij aan het werk ziet, waardoor de series veel eerder zijn op te vatten als portretten van een werkende klasse gedurende een bepaalde periode.

Lees verder in de Haagsche Courant.

'At Work'. Foto's van Lee Friedlander. Huis Marseille, Stichting voor Fotografie, Keizersgracht 401, Amsterdam. Bij de tentoonstelling verschijnt de catalogus At Work (€ 49).

Dat er nog grote gezinnen bestaan, bewijst Annie van Gemert met haar reizende foto-expositie. En grote gezinnen komen niet alleen voor in christelijke kringen. "Sommige mensen vinden het gewoon heel leuk om veel kinderen te hebben."

Om het fenomeen 'groot gezin' vast te leggen, hoef je als fotograaf niet altijd veel mensen in beeld te brengen. De Nijmeegse fotografe Annie van Gemert bewijst dat met haar door Gelderland reizende expositie Grote Gezinnen, die nu in Arnhem is te zien. Zo fotografeerde ze een prachtig stilleven in een schuur, bestaande uit overalls in allerlei maten aan een kapstok met daaronder rubberlaarzen, van klein tot groot. Geen mens te zien. En toch is het duidelijk: hier woont een groot gezin. En ook de foto van een waslijn vol wasgoed verbeeldt dat we in dat geval te maken hebben met een heel groot gezin.

Lees verder in de Gelderlander.

De tentoonstelling is t/m 31 januari in Centrum Beeldende Kunst Arnhem, te zien. Daarna te zien in onder meer Doetinchem, Ede, Tiel en Zutphen.

foto Ami Vitale

Onder het motto "Little flowers crack cement" probeert Ami Vitale tot en met dinsdag een aantal fotografen in Istanbul bij te schaven in een door Nikon georganiseerde workshop.

Volgend jaar geeft ze een workshop in Rajasthan (India) en misschien nog één in de zomer. Daarover later meer.